ఒక బాలుడికి జట్కాబండిలో ప్రయాణించడం చాలా ఇష్టం. రోజూ బడికి జట్కాలోనే వెళ్లేవాడు.
పెద్దయ్యాక ఏం కావాలనుకున్నారని స్కూల్లో టీచరు అడిగారు.
ఒకరు డాక్టరని,
ఇంకొకరు ఇంజినీరని,
మరొకరు లాయరని
అన్నారు.
ఈ బాలుడు మాత్రం జట్కావాలా అవుతానన్నాడు.
టీచరు, పిల్లలు ఘొల్లున నవ్వారు.
ఇంటికెళ్లేలోపే ఇది బాలుడి తల్లికి తెలిసి, ప్రశాంతవదనంతో
బాబూ! పెద్దయ్యాక ఏమవుతావని అడిగింది.
స్కూళ్లో చెప్పిందే చెప్పాడు.
తల్లి:
"అలాగే అవుదువుగానీ, ఇలా రా"
అంటూ పూజామందిరం తలుపులు తెరిచి,
"ఒక్క గుర్రంతో నడిపే బండి కాదు! నాలుగు గుర్రాలు నడిపే బండీకి నువ్వు జట్కావాలావి కావాలి, అదిగో ఆ శ్రీకృష్ణుడి లాగా" అని బోధించింది ఆ తల్లి
ఆ 4గుర్రాల పేర్లు
*ధర్మ, అర్థ, కామ, మోక్షాలనీ*,
ఆ *బోధించే జట్కావాలా జగద్గురువైన శ్రీకృష్ణుడనీ* చెప్పింది.
"నువ్వు కూడా జగత్తుకి
ఈ నాలుగింటిని బోధించే గురువువి కావాలి, సరేనా!" అంటూ అతడిఆలోచనను మలుపు తిప్పింది.
ఆ బిడ్డడే పెద్దయ్యాక వివేకానందుడయ్యాడు.
పెంపకం అంటే అదీ!
పిల్లలు తెలియక తప్పు చేసినా,
తప్పు మాట్లాడినా
దానిని సరిదిద్దాల్సింది తల్లే!
*అందుకే అమ్మని తొలి గురువు, తొలి దైవం అంటారు.*
అమ్మ మాటలో ఎంతో మహత్తు వుంది కదా..... హరే శ్రీనివాస...హరేకృష్ణ..